A VERY SPECIAL EDITION

Van Don Khong Island(Laos) naar Kratie(Cambodja)

In een soort transportwagen voor militairen werden we vandaag om 10.30 opgehaald en deze bracht ons naar een soort snelweg. Daar een kwartier moeten wachten voor de minibus aan kwam zetten. En weer op weg naar Kratie. Bij de grenspost was het weer erg rustig en nu moesten we lopend de grens over van Laos naar Cambodja. We moesten weer een nieuw visum voor Cambodja hebben, kassa 38 dollar. 

Onderweg weer overgestapt in een ander minibusje en waarom…..geen idee. Weer ergens anders hebben we zeker een uur stil gestaan voordat er een busje kwam dat richting Kratie ging. De bevolking heeft hier alle tijd dus wij ook maar. Met ruim twee uur rijden kwamen wij eindelijk in Kratie aan, ondertussen was het 17.30, pff wat een dag weer. Ons busje bracht ons wel even naar de rivier de Mekong en dat was heel aardig. De ferry vaart maar tot 17.30 en wij moesten toch echt naar de overkant. Reinier belde ze en zij kwamen ons toch ophalen. Zeker honderd treden naar beneden voor je bij de ferry was, en in het stikdonker gingen we naar de overkant. Daar aangekomen liep de jongen uit de ferry het water in, want de ferry kon niet aan land komen. Ik dacht al hoe gaan we dat nu doen ?? Op het land stonden vier scooters die wat licht gaven. De vier jongens van de scooters gingen ook door het water en haalde onze koffers uit de ferry. Maar nu wij nog. Doe ik mijn schoenen uit , houd ik ze aan zo stonden wij te dubben. Het was maar twee meter en misschien vijftig centimeter diep maar toch. De eerste jongen had planken neergelegd en reed zo de ferry op en ik ben achterop gaan zitten. Ogen dicht en gaan met die banaan, het ging prima pff.

Maar nu Reinier nog. Nou dat ging dus mis !! De scooter raakte tussen de planken verstrikt en verloor zijn evenwicht en daar lag Reinier in de Mekong. Meteen gingen alle zaklampen naar de “drenkeling” !!! Een deel van mijn handbagage kon hij nog net boven water houden maar verder was hij tot zijn kruis toe nat. De jongens vlogen naar hem toe om hem te redden. Wat een consternatie. De ene scooter nam alle twee onze koffers, Reinier en ik ook op een scooter en toen door het mulle zand. Ik heb mijn ogen maar dicht gedaan maar vreesde het ergste. Er was een soort fietspad en toen ging het beter met rijden. Je kon geen hand voor ogen zien alleen het licht van de scooters. Maar na zo`n tien minuten rijden doken de lichten van ons hotel op. Het hotel is prachtig en ons huis staat op palen.

Met mijn Mekong vis gaat het weer prima hoor.

...en inmiddels, na een busrit van 5 uur weer aangeland in Phnom Penh, waar we 1 dag verblijven om morgen door te vliegen naar Bangkok. Kerst vieren met zoon, schoondochter en haar ouders in Cha Am...tijd voor het strand:)